Een mooie lenteavond op woensdag. Ik heb gereserveerd bij Vina Clara voor vier personen en heb zin om een nieuwe chef te ontdekken. Om stipt half 8 komen we aan in een geweldig mooi pand in Borgerhout vlakbij het Boelaerpark. Er is nog één tafeltje vrij. De andere tafeltjes zijn al druk bezig met voor-en hoofdgerechten. Dan schiet me plots te binnen dat het die avond een dubbelaflevering is van Temptation Island. Tuurlijk, iedereen heeft op tijd gereserveerd om op tijd te kunnen kijken naar Marvin, Haroon en Jill die weet wat ze wil.

Wij dus niet. Snel nog even de digicorder activeren, Twitter uit en dan konden we ons met een gerust hart neervlijen. Als aperitief kregen we de keuze tussen een huisgemaakte gin en een cava met een likeur van bloedsinaasappel.

Ik ging voor de huisgemaakte gin. Mooi geserveerd, veel citrus, lekker om mee te beginnen.

Als hapje volgde een knolseldersoepje met gerookte makreel, croutons en een kruidenolie. Lekker, al kreeg ik er wel een winters gevoel bij. Iets frisser om de eerste lentedagen te vieren had misschien wel welkom geweest.

Het voorgerecht zorgde dan wel weer voor een lentegevoel bij mij. Een frisse rollade van filet d’Anvers met huisgemaakte, zachte pickles en gedroogde kappertjes. Net het bord niet schoongelikt. Bij het voorgerecht kregen we een elegante, biologische rode wijn.

Het hoofdgerecht was op papier volledig mijn ding: op het vel gebakken kabeljauw met verschillende structuren van bloemkool, gerookte aardappel, een gepocheerd eitje en mousselinesaus. Veel groenten op het bord. Veel lekkere groenten ook. Er was een soort puree van bloemkool die zo lekker was dat iedereen vond dat ze er royaler mee mochten zijn. Ook de kabeljauw was perfect gebakken en de gerookte aardappel was heerlijk. Het enige wat me echt stoorde was het gepocheerde eitje. Akkoord, zelfs voor de gemiddelde hobbykok is dit iets tricky om te maken, maar op restaurant verwacht ik wel dat dit perfect gemaakt is. De eidooier was al gestold en en deel van het eiwit niet. Conclusie, geen heerlijk lopend eigeel op het bord, wel wit snot van het eiwit. Echt zonde, want de rest was heerlijk.

Als dessert was er een ‘Damme Jar Noir’. De iets bitterdere versie van een Dame blanche in een mooie ‘jar’.

Ondanks dat ik niet zo’n zoetebek ben, was dit een heerlijke aflsuiter van een mooie avond. Enkel dat gepocheerde eitje is blijven hangen. Dat voelde voor mij een beetje als Regillio in Temptation Island. Heel de tijd zo mooi je best doen en overal slagen, en dan op het einde met iets kleins de mist in gaan.

Niettemin, wel een adresje om te onthouden.