Alé, ik… het is te zeggen. Eigenlijk moet ik wij zeggen. Want hoe gaan zo’n dingen. Je zit met je lief gefrituurde kaasballetjes te eten en wat karmelietjes te drinken. Je begint diepgaande gesprekken te voeren over het waarom. Niet van het leven maar waarom er nog geen kaasrestaurant bestaat.*