“Ik wil heel graag nog eens naar een goede Italiaan. Lekkere pasta vongole of een hele goede carbonara.”

“Goed idee, ik vraag eens aan mijn IG-vrienden waar we moeten zijn.”

Zo gezegd, zo gedaan. Ik stelde de vraag op Instagram: Waar moet ik zijn voor de beste pasta van Antwerpen? Er kwamen veel antwoorden binnen. 3 staken er met kop en schouders bovenuit: Pici, Pasta Hippo Vino en L’Enoteca in Berchem. Die laatste kreeg niet enkel het meeste bijval. Mensen werden zelfs wat lyrisch. Zo gezegd, zo gereserveerd. Op naar de Grote Hondstraat in Berchem voor een ogenschijnlijk simpel bord pasta.

Wanneer je de zaak binnenkomt zie je meteen aan je linkerkant een grote toog waarachter de chef, Alfredo Visconti, druk in de weer is met pannen. Daarnaast een wall of fame met veel referentiewijnen uit (vooral) Italië. Aan de toog kan je terecht als je uitgehongerd komt binnenwaaien zonder reservatie. Met een reservatie kom je terecht achter het hoekje waar een gezellige huiselijke ruimte zorgt voor een sfeer die La Mama zou goedkeuren.

Op de kaart vind je alle klassiekers zoals carbonara, gricia of ragù terug maar er zijn ook suggesties zoals bijvoorbeeld een ravioli met zalm in een saus van zure room en citroen. Er zijn ook tal van opties voor mensen die graag eerst genieten van een aperitief als negroni en antipasti of graag afsluiten met dolce of grappa. Kiezen is verliezen maar eigenlijk was de keuze op voorhand al gemaakt. Geen beter gerecht om een Italiaanse keuken te testen als een carbonara.

Volgens mij een van de meest besproken gerechten ter wereld, na pizza Hawaï. Allereerst is er de eeuwige discussie of je room of boter kan toevoegen (doe het niet, discussie gesloten). Er is slechts een handvol ingrediënten nodig om van Zero to Hero te gaan in de keuken. De juiste mix van eieren, guanciale, kaas, zwarte peper en pasta kunnen in een handomdraai voor een heerlijke pasta zorgen. ‘Kunnen’ want wie al eens een carbonara heeft gemaakt, weet dat het verdomd lastig kan zijn om een rijke, creamy saus te krijgen die niet te zout is, geen gestold ei heeft maar ook warm op tafel komt. Om maar te zeggen dat je een goede Italiaanse chef vaak kan herkennen aan zijn of haar carbonara-skills. Ik at ooit de pasta carbonara bij Luciano, The king of carbonara, in Rome. Volgens Netflix en vele andere de beste carbonara ter wereld. Ik nodig ze allemaal graag eens uit in de Grote Hondstraat in Berchem want deze carbonara was misschien wel beter. Rijk, zout maar niet te zout, creamy en warm tot op het einde. Veel grof gemalen zwarte peper die het gerecht een extra stevige push gaf. Ook de perfecte portie. Ik ga niet zeggen dat het de beste carbonara is van Antwerpen want ik heb ze nog niet allemaal geproefd. Ik durf wel zeggen dat dit de beste carbonara is die ik ooit in Antwerpen heb gegeten. Restaurants die denken dat ze beter kunnen, nodig me gerust uit.

Ook de ragù was van geweldige makelij. Rijk en vol van smaak. Ik zou het niet beter kunnen. Dat is meteen ook de graadmeter van een geslaagd restaurantbezoek. Als ik het zelf beter kan, dan vind ik het zonde van op restaurant te gaan en maak ik het liever zelf. Hier kom ik met plezier nog eens terug.

Na de pasta volgden nog enkele desserts. Een tiramisu uit het boekje en een salame van chocolade en noten die gedipt kon worden in een mascarpone-cacaosausje. Daarnaast ook een grappa Bianca en een grappa barricata. Na al dat lekkers besloten we nog eentje te drinken aan de toog en werd meteen duidelijke waarom het allemaal zo lekker was.

Trots. Er zal uiteraard ook wel wat passie, kunde en talent in alle gerechten zitten maar trots kwam het meest naar voor. De chef vertelde dat hij de pasta zelf maakt, enkel de beste kazen en guanciale selecteert voor de carbonara, geen genoegen neemt met minder. Alles volgens de regels van de kunst. Alles vanuit het hart, borst vooruit en trots kunnen en mogen zijn op alles wat de keuken uit gaat. Het was oprecht mooi om te zien, te horen en te proeven. Ook deelde hij zijn tips and tricks voor de pasta carbonara. Ik ga ze niet allemaal prijs geven maar ‘vuur af wanneer je de eimengeling toevoegt’ en ‘gebruik 1 volledig ei (dus niet enkel het eigeel) per portie carbonara’ zijn er alvast 2.

De prijs viel ook reuze mee. Met 4 personen waren we om en bij de 200 euro kwijt voor 4 keer pasta, 2 desserts, 4 aperitiefjes, een fles wijn, water, 2 grappa’s en een heel fijne avond.

Grote Hondstraat 5, 2018 Antwerpen
Gesloten op zondag en maandag
Reserveren kan via deze link.