Enkele weken geleden zag ik op Facebook een post van mijn favoriete kruidenkwekerij:
‘Botanisch diner Sanguisorba en Nils Proost’. Mijn hart ging spontaan een beetje sneller slaan. Sanguisorba is een kruidenkwekerij waar ik elk jaar een paar keer passeer om een hoop speciallekes voor de moestuin te kopen.
Nils Proost is dan weer de chef van het restaurant Petit Cuistot. Een restaurant waar ik ook een paar keer per jaar passeer. Hier dan vooral omdat bij hem groenten en de speciallekes uit Sanguisorba de hoofdrol spelen in zijn gerechten.

Als deze twee dan de krachten bundelen, kan dat enkel vonken geven op het bord. Als je bovendien weet dat de plaatsen beperkt zijn, mag het geen wonder heten dat ik ongeveer twee minuten later al een mail had gestuurd om te reserveren

Het botanisch diner is echt een tof concept. Eerst krijg je een botanische wandeling door de kwekerij met een kruidenbabbel door Bart Belmans. Tijdens de wandeling word je verrast met een aperitief en 4 amuses van de chef.
Daarna volgen er 4 gangen met aangepaste wijnen en waters. En dat voor € 80 per persoon.

Ready, set, go.

De zon van de voorbije dagen is verdwenen, maar in de grote serres waar honderden soorten verse kruiden op ons staan te wachten is het behaaglijk warm.
Niet alleen staan er kruiden, maar ook de gastheer, Bart Belmans, en een kleine groep mensen. Altijd leuk zo’n evenementen waar een beperkt aantal mensen worden toegelaten. Dat maakt de sfeer meteen een heel pak intiemer en tegelijk losser. Een grapje hier, een weetje daar. De uitleg is luchtig maar tegelijk interessant en iedereen luistert geboeid.

Ondertussen krijgen we een aperitief en gaat de chef rond met hapjes met daarop ingrediënten die enkele ogenblikken eerder nog in de grond staken of net van een plant werden geplukt. Eigenlijk zou iedereen dat eens moeten proeven. Hoe groenten en kruiden smaken als ze vers zijn en met tijd en liefde zijn opgekweekt. De hele avond was een pleidooi voor groenten in alle vormen en soorten. Maar daarover later meer.

Terwijl we als eerste hapje een soepje van munt en erwt kregen, gevolgd door een aardappelslaatje met dille en Roomse kervel, vertelde Bart het ontstaan van Sanguisorba.
Ooit is hij gestart als een medicinale kruidenkweker. Maar toen begon hij de raarste mensen over de vloer te krijgen die hoopten om met drie blaadjes van een kruid plots genezen te zijn.
Natuurlijk kon hij niet iedereen helpen en heeft hij zich op het culinaire gestort. En dat heeft hem geen windeieren gelegd. Op korte tijd heeft hij zo een resem chefs rond hem verzameld die bij hem kwamen voor speciale kruiden. Zo ontstond er een mooie wisselwerking. Chefs die hem uitdaagden om steeds verder te gaan, maar andersom ook Bart die chefs verraste met wat hij vond in zijn kruiden/groentenuin.

Zo vertelde hij het verhaal dat één van de beste dingen die hij ooit at, het ovengedroogde merg van een spruitenplant was. Toevallig ontdekt toen hij samen met een chef de grote stokken waar spruiten aan groeien aan het opruimen was. Ze sneden de stok middendoor, lepelden het merg uit de plant en waren verbaasd door de zoete smaak. Schoon verhaal, schone mens, schone filosofie.

Ondertussen kregen we nog een taco van paarse maïs met gerookte aubergine, crème van ras el hanout en olijfkruid.

En wat misschien wel mijn favoriete hapje was: verschillende structuren van bloemkool met bloemetjes van mosterdzaad. Dit was de bloemkool in witte saus van de bomma, maar dan nog 10 keer beter.

Alle hapjes waren op, de rondleiding ten einde, dus mochten we allemaal binnen plaatsnemen aan twee grote houten tafels. Gezellige ruimte, allemaal gezellige mensen en nog 4 gerechten die eraan zaten te komen. Maar voor we ons eerste bord kregen, hield de chef nog een pleidooi voor groenten. Hoe groenten een grotere uitdaging vormen, maar hoe ze ook meer mogelijkheden bieden dan vlees en vis. En dat hij graag nog meer met groenten zou koken. Alhoewel hij zich ook terecht afvraagt of de wereld daar al klaar voor is. En dat mensen bewuster vlees en vis uit de Noordzee moeten kiezen. Kleine handelaren steunen en vleesconsumptie beperken. Instemmend werd er geknikt.

De avond zou dan ook een ode aan groenten worden. Geen vlees of vis op het bord.
En nee, ik heb het absoluut niet gemist.
Het eerste gerecht was waarschijnlijk één van de beste gerechten die ik ooit in mijn leven heb gegeten.

Witte en groene asperges, een salade uit de kruidentuin, aardpeerscheuten, saus van gegrilde, gemarineerde asperges en crème van gerookt ei. Met daar nog wat geraspte citroen en mierikswortel over. Die hele combinatie was fantastisch. En het mooiste was dat ik iets gegeten had waarvan ik dacht dat het niet eetbaar is. Aardpeerscheuten. Die zijn echt 2-4 weken beschikbaar en kijk eens aan, we were lucky. Zo ziet dat er trouwens uit.

Het volgende was carpaccio van gele biet, gemarineerde gele biet, Schotse zeelavas, kappertje svan de stengel van lavas, olie van bieslook, wilde rucola en crème van feta. Een mondje vol. Maar ook een belachelijk lekker mondje vol.

Gegrilde prei, gerookte boter, erwt, aardappelgnocchi, gegrilde daslook, courgette en groene paprika. Meer lente kun je niet op je bord krijgen denk ik. Vooral die daslook en de kleine prei waren geweldig.

En dan last, but not least: Ijs van rode biet, schapenyoghurt Bosschelle, bloedzuring en rabarber.

Nu ben ik al vaak gaan eten. En niet in de minste restaurants. Mijn onklopbare favoriet blijft Likoké van SOS Piet in het zuiden van Frankrijk. Qua totaalbeleving, sfeer komt dat nog altijd op de eerste plek. Ik denk dat dit vlot op de tweede plek komt.
Een kleine groep mensen in een omgeving vol heerlijke groenten en kruiden. Die bovendien nog eens recht uit de grond op het bord kwamen. En geen vis of vlees gezien en toch zo voldaan van tafel gaan. Moest iedereen op deze manier groenten kunnen klaarmaken, we aten amper nog vis of vlees, daar ben ik zeker van.
Dit was nog maar het eerste botanische diner van dit jaar. Volgende maanden zijn er nog, telkens met andere chefs. Hou de Facebookpagina van Sanguisorba maar goed in de gaten. Echt, ga dat doen. Je weet niet wat je meemaakt. Of ga naar Petit Cuistot. Ook goed. Maar ga lekkere groenten eten. Dat motiveert om zelf thuis ook dat stapje verder te gaan met groenten.