Dinsdagavond 11u30: ‘Ik heb gereserveerd voor 2 morgen in Bar Misera, kunde?’ Veel schoner kunnen whatsappberichten niet zijn. Gilles Draps weet de weg naar mijn hart én maag. Tuurlijk kan ik want Bar Misera stond al lang ergens bovenaan mijn lijstje. Niet enkel door de positieve recensies maar vooral omdat ook chefs aan wie ik hun favoriete restaurant van het moment vroeg al gauw in de richting van het Nieuwe Zuid wijzen. En dat niet allen maar omdat de wijnkaart wordt samengesteld door voormalig sommelier van The Jane, Trésor Vets, maar voor de keuken die op en top Franse Bistro vibes geeft. Stevig en tegelijk verfijnd. Soms old school, soms decadent.

Kiezen is verliezen. Op de menukaart bij Bar Misera maar ondertussen ook in Antwerpen. Het ene na het andere kwaliteitsvolle etablissement opent de deuren en de al bestaande blijven bevestigen. Geen idee wat dat gaat geven op de lange termijn maar mij hoor je niet klagen. Nicolas Misera en Yasmin Weyn hebben er een internationale bistrosfeer gecreëerd waar je je in no time op je gemak voelt. Vriendengroepen, koppels en zakendiners zitten kriskras door elkaar en na verloop van tijd raadt iedereen elkaar gerechten aan.

Zoals eerder al gezegd is kiezen verliezen. Goed begonnen is half gewonnen is dan weer een ander spreekwoord dat ik meteen op deze hoop wil gooien. Elk restaurant dat brood, boter en zelfgemaakte augurken op tafel zet bij de start van een maaltijd kan moeilijk nog iets verkeerd doen bij mij. Zeker niet als die pot er redelijk lang blijft staan en het self-service is.
Nog beter wordt het wanneer er nog een pot pickles op tafel komt bij charcuterie van morcilla. Oftewel gedroogde bloedworst uit Spanje. Op dezelfde manier gemaakt als chorizo maar het water in de worst wordt vervangen door bloed. Een heerlijk restjesproduct. Ideale start van een maaltijd

Wat volgt zijn telkens smaakbommetjes. Elk gerecht dat op tafel komt ademt lichtjes decadentie en elegantie en eens het verdwijnt in de mond ontploft het. Dat is zeker het geval bij het gevulde eitje met spicy Tuna en de rösti met zure room en kaviaar. Het zijn het soort hapjes met de lengte van een voorgerecht. Je eet ze traag omdat je niet wilt dat ze op zijn. Ze blijven ook lang nazinderen.

Daarna volgt een mooi huwelijk tussen vis en vlees. een kalfskop terrine met gerookte paling en een crème van mierikswortel. Redelijk vettig, zeer prettig.

Nog twee gerechten te gaan. Het voorlaatste gerecht was voor mij misschien wel de hoofdvogel: vol-au-vent aux coquillages. Hieronder links op de foto. Ik herinner me nog dat ik toen zei ‘Dit is het beste ovenhapje dat ik ooit heb gegeten’. Misschien een beetje denigrerend maar met een grote bron van waarheid. Het zag er wat uit als een grote ovenhap, qua smaak leek het op het ovenhapje van kerstmis waar 2 verdwaalde garnalen op liggen maar met een smaak die honderd keer beter is. Oprecht gelukkig werd ik hier van.

Afsluiten deden we met de betere dessert: pasta met kreeft. Niet te veel gedoe, gewoon een pasta met een heerlijke bisque boordevol smaak. Meer moet dat niet zijn, toch?

Kreeft, kaviaar, paling, tonijn, schaaldieren. Vooral veel vis en schaal- en schelpdieren op het menu. Al was er ook wel de optie om een mooie gerijpte steak te bestellen. Maar goed, kiezen was wel degelijk verliezen. Al wandelde ik wel buiten met het gevoel dat ik gewonnen had. Heerlijke gerechten, geen buitensporige prijzen en een geweldige sfeer. Ik keer zeker nog eens terug. Al was het maar omdat ik samen met Gilles op een doordeweekse dag ging met de dag erna een belangrijke presentatie. All the way met de wijnen zijn we dus niet gegaan. Al heb ik het gevoel dat kiezen ook daar, inderdaad, verliezen zal worden.

Bar Misera
Jos Smolderenstraat 60, 2000 Antwerpen
Tel: +32 3 644 16 65
Website: barmisera.com
Openingsuren: di–do 17:00–00:00, vr & za 12:00–01:00, zo & ma gesloten.
Reserveer voor eten; drankjes — walk-ins welkom

Foto’s Gilles Draps